چیلر جذبی
چیلر جذبی، نوعی سیستم خنککننده است که بر اساس اصل جذب و تبخیر کار میکند. این نوع چیلرها عمدتاً در تأسیسات بزرگ و در صنعت مورد استفاده قرار میگیرند و به عنوان یک جایگزین مناسب برای چیلرهای کمپرسوری شناخته میشوند. در ادامه، اجزای اصلی و نحوهٔ کارکرد آن توضیح داده میشود:
اجزای اصلی چیلر جذبی:
- جاذب: مادهای است که بخار refrigerant (معمولا آب) را جذب میکند. معمولاً از محلول لیتیم برمید یا آب و نمک استفاده میشود.
- ژنراتور: بخار refrigerant را از محلول نمکی جدا میکند. این فرآیند با حرارت به وجود میآید، که معمولاً از طریق آب داغ یا بخار تولید میشود.
- کندانسور: بخار قطرهقید شده را به مایع تبدیل میکند. این فرآیند تحت فشار و با خنکسازی بخار انجام میشود.
- تبخیر کننده: مایع refrigerant به گاز تبدیل میشود و این فرآیند باعث جذب حرارت از محیط میشود و در نتیجه موجب خنککردن هوا یا آب میشود.
نحوهٔ کارکرد:
- حرارت تولیدی: ابتدا حرارت به ژنراتور داده میشود تا بخار refrigerant آزاد شود.
- جذب بخار: بخار تولید شده به درون جاذب منتقل میشود و در آنجا توسط محلول جاذب جذب میشود.
- تبدیل به مایع: جاذب که اکنون مملو از بخار است، به کندانسور منتقل میشود، جایی که بخار به مایع تبدیل میشود.
- تبخیر و ذخیرهسازی: مایع refrigerant به تبخیر کننده میرود و با جذب حرارت از محیط، سرد میشود و دوباره به بخار تبدیل میشود.
مزایا:
- کارایی بالا: چیلرهای جذبی میتوانند در دماهای پایین کار کنند و مصرف انرژی کمتری دارند.
- قابلیت استفاده از انرژیهای حرارتی: این سیستمها میتوانند از منابع انرژی تجدیدپذیر مانند حرارت خورشیدی استفاده کنند.
- کاهش سر و صدا: این سیستمها معمولاً نسبت به چیلرهای کمپرسوری سر و صدای کمتری تولید میکنند.
معایب:
- هزینه بالا: نصب و نگهداری آنها ممکن است هزینهبر باشد.
- فضای بیشتری نیاز دارد: سیستمهای جذبی معمولاً فضای بیشتری نسبت به سیستمهای کمپرسوری اشغال میکنند.
به طور کلی، چیلرهای جذبی برای فضاهای بزرگ و تأسیسات صنعتی که به کنترل دما و رطوبت دقیق نیاز دارند، بسیار مؤثر هستند.
